عفو در معني واقعي و اسلامي آن گذشته از حق شخصي، در جايي است كه منجر به جسارت دشمن نشود. اين عفو و گذشت، سرلوحۀ زندگي اميرالمؤمنين(ع) است. سفارشات علي(ع) دربارۀ اِبْنِ مُلْجَم قابل انكار نيست. [1] داستان آن زن كه مشك آب به  دوشش بود و به اميرالمؤمنين دشنام مي‌گفت و امير از زن دلجويي فرمود، معروف است. [2]

قضيۀ تصرف مجراي آب توسط لشكر معاويه كه براي نرسيدن آب به سپاهيان علي(ع) انجام شد و باز پس گرفتن آب توسط علي(ع) و آزاد گذاشتن آب براي لشكر معاويه،‌ امري مسجل است[3]. به گفتۀ جرداق، علي رح مي‌كند، و هر كه را كه از او رحم بطلبد، عفو مي‌كند؛ اگر چه آن شخص عمر و عاص باشد كه هنگام جنگ لباس را پس زد و عريان شد و علي(ع) او را عفو كرد. [4]

پي نوشت ها:

[1]. منتهي الامال ج 1

[2]. عين الحيوة ص  587 ـ بحار الانوار ج 41 ص 52 ـ مناقب شهر آشوب ج 2 ص 115

[3]. مناقب شهر آشوب ج 3 ص  168

[4]. ترجمه الامال علي(ع)  ص 44، مناقب ابن شهر آشوب ج 3 ص 178